Ff zeuren
Ik moet ff wat van mij afschrijven. Mannen, hrrr!!! Vooral die van mij!
Ik krijg geen hoogte van die man betreft onze toekomst. Op het ene moment heeft hij het erover dat hij een nieuwe auto wilt kopen. Dat is zijn manier van zeggen dat hij een gezinsuitbreiding wilt. Hij loopt al maanden te kijken naar welk merk, uitvoering en type en we zijn al zelfs bij de dealers wezen kijken. Want er moet plaats zijn voor 2 (tzt grote) kinderen en genoeg ruimte voor onze kinderwagen achterin, voor een autovakantie, etc. Ook heeft hij laten doorschemeren aan zijn moeder dat we een tweede zouden willen. Was ik ff boos over want ik wil dat het ons ding blijft, zij is het er niet mee eens omdat ze niet wilt oppassen . maar goed, die reactie hadden we dus al verwacht.
Aan de andere kant is hij bang ervoor zegt hij. Hij heeft de bevalling en kraamtijd als zwaar ervaren. Ook hebben we een drukke zoon en een tweede zal het niet rustiger maken. De afgelopen maanden kwam het er niet van in de vruchtbare periode maar ik heb ook geen haast. Maar ik ben het zat om deze ronde ook weer verloren te laten gaan. Ik word er echt chagrijnig van.
Hij doet net alsof mijn wens voor een gezinsuitbreiding zo groot is! Natuurlijk is die wens er ook, maar ik heb zeker ook mijn twijfels! Ik heb geen glazen bol! En ja, er is een kans dat we misschien zeggen: hadden we het er maar bij 1 gehouden (niet dat we er niet blij mee zijn maar dat het vele malen gemakkelijker was geweest) Maar die garantie heeft niemand, en toch zie ik weinig mensen die ZELF hebben gekozen voor 1 kind en dat men toch een groter gezin wil(de)…dus ik zou die gok durven wagen.
En dan nog het belangrijkste feit: Het moet ons ook gegund mogen zijn! Als we naar het verleden kijken is dat ook nog niet al te rooskleurig. Daarnaast worden we ook ouder en wordt het leeftijdsverschil ook steeds groter. Liefste had ik 1 a2 jaar ertussen maar we lopen nu alweer tegen de 4 jaar aan. Op een gegeven moment hoeft het van mij ook niet meer.
Ik weet niet wat ik met die vent van mij aan moet! Garanties zijn er niet en die zouden we het liefste wel willen. We zijn al zo lang samen en voor de rest gaat onze relatie super. Alleen dit breekt me heel erg op. Ik weet niet of ik kan leven met het feit dat we het niet meer zullen proberen. Ik kan het wel accepteren als het ons niet gegund zal zijn. En ik denk dat als een tweede ons tegen zou vallen mijn man het me gevoelsmatig zou verwijten. Laatste optie zou zijn uit elkaar maar ik wil ook geen kinderen van meerdere mannen dus die valt ook af en eigenlijk is het ook geen optie want ik wil mijn man ook helemaal niet kwijt.
Pff…was het allemaal maar zo simpel. Zoals de titel luidt, ik moest ff zeuren, ff het van mijn afschrijven. Bij anderen lijkt deze keuze vaak zo gemakkelijk gemaakt. Maar ieder huisje heeft zijn kruisje, als dit de onze is, so be it. Ik mag me op vele vlakken gelukkig prijzen en probeer me te focussen op de dingen die ik wel heb. Maar af en toe klagen is wel eens nodig! Zo dat is er uit. Dat lucht op.
reacties (0)